Archiwa tagu: teatr

Teatrzyk czy teatr PiS i Solidarna Polska

Teatrzyk czy teatr PiS i Solidarna Polska

Kolejna rozrywka zaprezentowana przez PiS  i Solidarną Polskę w sprawie ustawy o Sądzie Najwyższym a w tle pieniądze z KPO.

W teatrzyku bierze udział „Zjednoczona Prawica” tj PiS, Solidarna Polska, satelici w postaci grup, grupek posłów głosujących na życzenie/żądanie PiS.

W ten teatrzyk włączyła się „Zjednoczona Opozycja”. I wtedy okazało się kolejny raz, że jakiekolwiek zjednoczenie to doraźne, źle zrozumiane lub tendencyjnie interesy, interesiki poszczególnych „Przywódców”.

W teatrze bierze udział również UE, Europosłowie.

W mojej subiektywnej ocenie jest to tzw. „gonienie króliczka”.

  1. PiS goni za pieniędzmi z KPO. Jest to złudzenie dobrze prezentowane przez PiS-media. Tych pieniędzy nie będzie w Polsce w tym roku. Później to zależy. PiS, Pan Ziobro są tego świadomi, grają dla widzów w teatrzyku i teatrze.

  2. „Zjednoczona Prawica” gra „pomagając”  obozowi rządowemu w ubieganiu się o nie.

Widzami jesteśmy My, przyszli decydenci kto będzie dalej lub od nowa rządził w Polsce po jesiennych wyborach do Sejmu i Senatu.

Z poważaniem

Jan Szymański

UWIEDZENI

Uwiedzeni

       Szanowni Państwo!
       Dlaczego reklamodawcy wolą sport od teatru? Bo widzowie przedkładają czyste i jednoznaczne emocje nad ewentualny przekaz intelektualny. Proste jak drut. Sport budzi zarówno euforię, jak i agresję, czego doświadczyły liczne ofiary stadionów. O sile emocji wiedzą też oficerowie prowadzący naszych rodzimych zdrajców, którzy rekrutują się zarówno z durni jak i drani. Prowadzenie durnia jest łatwiejsze, bo powtórzy on każdą bzdurę bezrefleksyjnie, a drań musi ją wykuć na pamięć, ale czego się nie robi dla pieniędzy, albo ze strachu?
       Czym różni się stan upojenia alkoholowego od zakochania? Pierwszy można wywołać samodzielnie (monopolowe czynne całą dobę), a na drugi trzeba poczekać, aż amorek zechce ugodzić swoją strzałą. Jak taką strzałę podrobić, wiedzą nie tylko oszuści matrymonialni. Ludzie chyba lubią być oszukiwani. Z tej powszechnej słabości korzystają wielcy i pomniejsi szarlatani, odnosząc sukcesy.
       Historia pełna jest przykładów skutecznego uwodzenia nie tylko pojedynczych ludzi, ale tłumów. Człowiek zauroczony nie kieruje się rozumem, a tylko uczuciem. Kiedy zostaje oszukany ma do wyboru – pogodzić się z przykrym faktem, albo mu usilnie zaprzeczyć. Dlatego bądźmy ostrożni, kiedy namawia się nas do emocjonalnego podejmowania decyzji. Wielkie narody takie jak niemiecki i rosyjski miały i mają swoich wielkich szalbierzy, którym wierzyły i wierzą bez granic. Polakom udało się przeżyć w ciasnej przestrzeni między tymi nacjami dzięki sceptycyzmowi i waleczności. Wielu z nas ocenia liderów nie tylko po słowach, ale bardziej po czynach. Jestem optymistką. Nie damy się zmanipulować wilkom w owczych skórach.

Z pozdrowieniami

Małgorzata Todd

Zamilczanie

Zamilczanie

      Szanowni Państwo!
      Zamordyzm, obok państwowego terroru, wymaga ciągłego zamilczania niewygodnych faktów. Przez cały okres trwania PRL-u wymazywano datę 17 września z naszej pamięci. Nie udało się. A to przecież już w 1939 roku Armia Czerwona = sowieccy bandyci zaczęła Polaków wyzwalać ze wszystkiego, co posiadali, głównie z życia. Rosyjska mentalność nigdy się nie zmieniła i zapewne nie zmieni, co możemy obserwować teraz na Ukrainie.
       Potomkowie naszych „wyzwolicieli” mają się dobrze i stale próbują dyktować nam co pamiętać, a co zapominać, kogo piętnować, a kogo wychwalać. Ci „dzielni ludzie” na eksponowanych stanowiskach włodarzy miast, nigdy nie boją się śmieszności, albo nie wiedzą na czym śmieszność polega. Wiedzą natomiast, na czym polega efektywna manipulacja.
       Zgorszenie warszawskiego magistratu pod wodzą Trzaskowskiego wywołała wiadomość, że plebiscyt na ulubioną księgarnię warszawiaków wygrała, odsądzana od czci i wiary przez „GW”, księgarnia Multibook. Zdaniem przedstawiciela ratusza trzeba będzie zmienić formułę konkursu, żeby nigdy więcej „niewłaściwa księgarnia” nie wygrywała.
       Czytelnicy głosujący jak im się podoba, powinni wziąć przykład z widzów teatralnych. Tu żadnej dowolności nie ma. Wszystkie teatry są sowicie zasilane z jednej kasy i na jedną wyją nutę. Teatr Dramatyczny pokazał właśnie na co go stać. Takiego „artyzmu” zamilczeć nie podobna. Różnica między czytelnikami, a widzami polega na tym, że księgarnia bez czytelnika obyć się nie może, a teatrowi widzowie przestali być potrzebni.
       Zamordyzm, jak widać, wymaga nie tylko zamilczania niewygodnych faktów, ale i kreowania bzdur.

Z pozdrowieniami

Małgorzata Todd

Zamilczanie czy ma tylko formę zaprezentowaną przez Panią Małgorzatę Todd. Nie. Powszechne w Polsce i na całym świecie „niemożliwe” do zrealizowania, do osiągnięcia jest przeszkodą nie do przebycia dla 99% (nawet 99,9%) społeczeństw świata. Dla innych jest to początek drogi do sukcesów i zmian. Do osiągania celów.

Czy zawsze warto podejmować łamanie „niemożliwego”?

Wielokrotnie nie warto. Cena jaką płaci podejmujący wyzwanie jest dla niego nie do zaakceptowania.

Wielu z takich śmiałków nie ma pojęcia o konsekwencjach swojego kroku. Chwała im za to. Zmieniają świat.

W każdym znaczeniu, z każdym skutkiem negatywnym i pozytywnym. Bez takich ludzi świat byłby nudny, przewidywalny, opisany, osądzony, nie zmienialny.

Teatr w polityce

Teatr w polityce

Szanowni Państwo!

Dla jednych polskość jawi się jako prawość, innym kojarzy się z nienormalnością (Donald Tusk). Zarówno „prawość”, jak i „nienormalność” mogą stanowić pożądany wzorzec, do którego politycy zmierzają. To tylko dwa z możliwych scenariuszy politycznego teatru, który oglądamy ostatnimi czasy. Lokajskie towarzystwo PO okrągłostołowe próbowało Polskę kompletnie podporządkować komukolwiek, kto lepiej zapłaci za dewastację naszego kraju jako „kolonii”. Odbudowa zniszczeń wymaga czasu, a częsta zmiana scenariuszy, zwanych też programami politycznymi, temu nie pomaga. Wielu jest autorów pragnących, żeby to ich sztuki były grane w tym politycznym teatrze. Wielu jest też różnych tenorów lub pierwszych skrzypków, a teatr jest tylko jeden.

Jako widzowie nie mamy wstępu za kulisy, a prawdziwa walka tam się właśnie toczy. Nielicznym udaje się wyskoczyć na scenę i zanim konkurenci go z niej ściągną, musi szybko powiedzieć coś, co zostanie zapamiętane. Najlepiej, żeby to była jakaś piramidalna głupota, którą trudno będzie komukolwiek przebić.

Tylko naiwnym się zdaje, że wystarczy mieć rację, żeby porwać tłumy. Niestety, to tak nie działa. Skąd to wiem? Z autopsji. Co prawda nigdy do żadnej partii nie należałam, ale próbowałam i nadal próbuję stworzyć dobry polityczny kabaret, a tym żadna władza nie jest zainteresowana.

Pozdrawiam

Małgorzata Todd